Kwiecień 2019: Za lekarzy i pracowników humanitarnych, przebywających na obszarach wojennych, którzy narażają własne życie, aby ocalić innych.

Często w rozmowach o dawnych czasach, można usłyszeć takie stwierdzenie: ‘My to jesteśmy ludźmi cywilizowanymi w porównaniu z tymi, którzy dawniej żyli’. Z jednej strony nie sposób się z takim stwierdzeniem nie zgodzić. Bezsprzecznie, w wielu obszarach życia prywatnego, społecznego i politycznego nastąpiły bardzo znaczące zmiany na lepsze. Warto tutaj wspomnieć o zniesieniu niewolnictwa, dostępie kobiet do głosowań, o prawach dziecka, etc. Z drugiej jednak strony, nie sposób nie zauważyć, że temu pozytywnemu postępowi towarzyszą również wzrost działań, których celem jest pośrednie lub bezpośrednie zniszczenie pewnych ludzi czy kultur. Sama Druga Wojna Światowa pochłonęła około 75-80 milionów ludzi. Ludobójstwo w Rwandzie w 1994 roku pochłonęło około 800.000 ludzi. Te dane zmuszają nas do pytań czy nasza cywilizacja idzie we właściwym kierunku.

Często różnego rodzaju trudności są dobrym sprawdzianem pokroju naszej osobowości. Zmuszają nas one do wyborów, które albo pokazują naszą ludzką ‘wielkość’, albo naszą ‘małość’. Widząc cierpienie innych stajemy przed wyborem, którego rezultatem jest albo nasze zaangażowanie w zmniejszanie tego cierpienia, lub też i my stajemy się tymi, którzy to cierpienie pomnażają, pogłębiając ‘kulturę śmierci’.

Pamiętajmy w naszych modlitwach o tych, którzy opuszczają swój kraj, i narażają swoje życie aby nieść pomoc tym, którzy cierpią.