GŁÓWNE CHARAKTERYSTYKI POWOŁANIA DO SŁUŻBY BOŻEJ W STOWARZYSZENIU MISJI AFRYKAŃSKICH 

Już na pierwszych stronach Pisma, dowiadujemy się o tym, że nasze istnienie zależy całkowicie od Boga Stwórcy. To On powołał nas do istnienia i w tym istnieniu nas podtrzymuje. Można powiedzieć, że akt stworzenia nie powinien być rozumiany tylko i wyłącznie jako pewne historyczne wydarzenie, które miało miejsce i już się skończyło. Bóg kontynuuje dzieło stworzenia każdego dnia poprzez podtrzymywanie tego świata w istnieniu. To, co Bóg stworzył, jak sam On potwierdza, było dobre (por. Rodz 1,10). Od tego momentu stworzenia, stworzony przez Boga świat jest areną Jego działalności.

Stworzenie człowieka jest niejako kulminacją dzieła stworzenia. Człowiek jest ostatnim bytem stworzonym przez Boga, aby podkreślić jego wartość i rolę wobec stworzenia. Tylko osoba ludzka stworzona została na Boży obraz i podobieństwo (por. Rodz 1,27). Stworzenie ziemi i różnych bytów ją zmieszkujących oznacza, że Bóg przygotował miejsce, w którym człowiek mógł rozwinąć swoje twórcze zdolności przejawiające się umiejętnością zaludniania ziemi i czynienia jej sobie poddaną (por. Rodz 1,28).

Opis stworzenia zawarty w Biblii przypomina człowiekowi o tym, że stworzony przez Boga i podtrzymywany przez Niego w istnieniu świat jest miejscem objawiania się Boga. Człowiek służący jako Boży ambasador (por. 2Kor 5,20), znający i uczestniczący w Bożym planie, ma swoje miejsce i swoje zadanie do wypełnienia.

Czytając Biblię można odnieść wrażenie, że jest to ‘księga powołań’. Jak to zostało wspomniane powyżej, Bóg jako Stworzyciel, powołuje ziemię do istnienia – akt stworzenia staje się aktem powołania. To powołanie polega na urzeczywistnianiu specyficznego planu Bożego dla każdego stworzenia. O ile elementy materialne i oraz świat fauny i flory, czyli byty nieobdarzone rozumem, spełniają to powołanie automatycznie, człowiek jako istota najbardziej odzwierciedlająca naturę bożą, zaproszona jest przez Boga do kreatywnej realizacji tego powołania w wolności. Z tego powodu Biblia obfituje w opisy powołań otrzymanych przez mężczyzn i kobiety dla wypełnienia pewnej specyficznej roli w dziejach narodu wybranego. Czasami to powołanie miało charakter czasowy, czasami miało ono trwać przez całe życie. W niektórych przypadkach było ograniczone fizycznymi granicami państwa izraelskiego, a w innych zaś przypadkach bezpośrednio wpływało na losy innych narodów. W każdym przypadku takie powołanie pociągało za sobą pewną zmianę życia, która osoba powołana musiała wykonać, aby móc wypełnić zadanie, które było istotą tego powołania.

Różnorodność zadań do wykonania na tym świecie połączona z odrębnymi i nieredukowalnymi charakterystykami każdej osoby są podstawowymi czynnikami wpływającymi na istnienie całego kalejdoskopu powołań do różnych stanów życia. Jednym z nich jest powołanie, którego specyfika realizuje się w kontekście Stowarzyszenia Misji Afrykańskich (SMA). Istota tego powołania może być, była i jest realizowana przez osoby świeckie oraz osoby, które zaangażowały się w realizację tego powołania na całe życie jako bracia lub księża. Tutaj skoncentrujemy się na prezentacji tego powołania w kontekście najliczniejszej grupy członków SMA, czyli księży.  To powołanie jest integralną częścią charyzmatu misyjnego SMA.

Powołanie realizowane przez członków Stowarzyszenia Misji Afrykańskich charakteryzuje się następującymi cechami:

1. Jest to powołanie ''indywidualne''

Kiedy Bóg powołuje osobę do swojej służby powołuje ją ‘po imieniu’. Pismo Święte jest pełne opisów powołań w których Bóg wzywa człowieka znając jego imię. W kontekście kultury hebrajskiej wiemy, że nie chodzi tu tylko o to, że Bóg wymawia imię danej osoby powołując ją, ale raczej o to, że Bóg zna tą osobę. Widać to bardzo dobrze na przykładzie indywidualnego powołania Samuela, kiedy Bóg woła go używając jego imienia (por. 1Sam 3,1-10) i powołania Dawida, który zostaje wezwany do służby Bożej przez proroka Samuela (1Sam 16,12-13). Oba te fragmenty pokazują, że wybór dokonany przez Boga jest wyborem specyficznym. Oznacza to, że konkretna osoba, z jej odrębnością zostaje  powołana do szczególnej misji, którą wyznaczył jej Bóg. Nikt, kogo Bóg powołuje do swojej służby nie jest po prostu częścią bezimiennego tłumu, nie jest ‘numerem’ ale jest unikalnym bytem rozpoznanym i kochanym przez Boga w całej swojej odrębności i indywidualności.

Takie indywidualne powołanie otrzymane od Boga staje się specyficznym planem na życie człowieka. Osoba wierząca w Boga jest głęboko przekonana, że Bóg pragnie dla niej największego szczęścia z możliwych. Oznacza to, że mój plan na życie, jeżeli jest on inny od planu Bożego, nigdy nie dorówna temu, co Bóg ma dla mnie. Parafrazując słowa Marcina Luthera Kinga można powiedzieć, że Bóg ma wobec każdego z nas pewien dream czyli marzenie/wizję/plan, który pragnie realizować w kooperacji z nami. Dlatego każde powołanie jest osobiste i nigdy nie może zostać zredukowane do powołania innej osoby, nawet jeżeli te powołania dzielą pewne wspólne charakterystyki.

2. Jest to powołanie misyjne

Istotą powołania do SMA jest jego wymiar misyjny. Jako członek Stowarzyszenia Misji Afrykańskich - osoba powołana, czuje się w sposób szczególny wezwany do służby w tym wymiarze działalności pastoralnej Kościoła, która ogólnie określana jest ‘misjami’. To powołanie misyjne nie realizuje się tylko w takim kontekście misji, która jest wpisana w naturę chrześcijaństwa i która zaczyna rozwijać  się już w momencie włączenia do wspólnoty Kościoła, czyli w momencie przyjęcia chrztu świętego. To powołanie misyjne w ramach SMA, można nazwać powołaniem abrahamowym, czyli powołaniem, które jest podobne do powołania Abrahama, o którym czytamy w Księdze Rodzaju (por. Rodz 12). Każdy misjonarz SMA zostaje zaproszony przez Pana Boga aby wyjść ze swojej ziemi rodzinnej, z domu rodziców i pójść do kraju, który jest miejscem nieznanym powołanemu. Oznacza to zdolność życia poza domem rodzinnym i poza unikalną polską kulturą. Misjonarz SMA uczy się nowego języka, który niesie ze sobą cały potencjał otwarcia się na obcą kulturę, która jest inna od naszej. Żyje on poza granicami Polski. Domem staje się miejsce, do którego wzywa go Bóg. Tym miejscem dla misjonarzy SMA jest w sposób szczególny Afryka.

3. Jest to powołanie kapłańskie

Jak zostało wspomniane to wyżej, istotą powołania misyjnego SMA jest praca w Afryce. Nie jest więc to w swojej istocie powołanie, które można by realizować tylko poprzez wykonywanie aktywności, które by były spełniane jako konsekwencja otrzymanie święceń kapłańskich. Misjonarz to niekoniecznie kapłan. Misjonarz SMA to przede wszystkim osoba powołana przez Boga do głoszenia Dobrej Nowiny w Afryce. Dlatego też rodzina SMA składa się także z braci i osób świeckich.

Pomimo faktu, że powołanie misyjne SMA nie jest realizowane tylko przez księży, jest prawdą, że zdecydowana większość misjonarzy SMA jest księżmi lub klerykami, którzy przygotowują się do otrzymania święceń kapłańskich. Można więc powiedzieć, że główną, choć nie jedyną, drogą realizacji powołania misyjnego w SMA dzisiaj jest drogą, której fundamentalnym elementem jest powołanie kapłańskie.

4. Jest to powołanie ad gentes

W swojej encyklice Redemptoris Missio (RM 62), św. Jan Paweł II podkreśla, że „To, czego dokonano u zarania chrześcijaństwa dla misji powszechnej, pozostaje aktualne i konieczne również dzisiaj. Kościół jest misyjny ze swej natury, gdyż nakaz Chrystusa nie jest czymś przypadkowym czy zewnętrznym, ale sięga samego serca Kościoła”.

Papież zwraca uwagę na fakt, że jedna jest misja Kościoła, której celem jest głoszenie Jezusa Chrystusa wszystkim ludziom (por. RM 31,33). Specyficzną formą realizacji tej misji Kościoła jest misja ad gentes. Papież pisze, że jest to „zadanie specyficznie misyjne”. Dodaje:

Adresatami specyficznej działalności misyjnej, albo misji ad gentes, są „narody i grupy społeczne jeszcze nie wierzące w Chrystusa”, „ci, którzy są daleko od Chrystusa”, wśród których Kościół „nie zapuścił jeszcze korzeni”, i których kultura nie doznała jeszcze wpływów Ewangelii. Różni się ona od innych form działalności kościelnej, ponieważ kieruje się ku grupom i środowiskom niechrześcijańskim z powodu braku czy niedostatku głoszenia Ewangelii i obecności Kościoła. Charakteryzuje się ją zatem jako dzieło głoszenia Chrystusa i Jego Ewangelii, budowania Kościoła lokalnego, szerzenia wartości Królestwa. Szczególność tej misji ad gentes wynika z faktu, że jest ona skierowana do niechrześcijan. Należy więc starać się, by to zadanie specyficznie misyjne które Jezus powierzył i codziennie na nowo powierza swemu Kościołowi, nie stało się w końcu rzeczywistością zniwelowaną w misji globalnej całego Ludu Bożego, a zatem zaniedbywaną czy zapomnianą (RM 34).

5. Jest to powołanie ad vitam

Powołanie misyjne SMA w swojej specyficznej formie ad gentes, w kontekście głoszenia Słowa Bożego na kontynencie afrykańskim realizuje się w formie poświęcenia całego swojego życia tej pracy. Różne etapy formacji, których zdecydowana większość ma miejsce w Afryce, mają na celu pomóc klerykom w rozeznaniu ich powołania i realizacji tego powołania na ich poziomie formacji poprzez rok pracy pastoralnej w Afryce i poprzez rożne formy tej pracy na wszystkich etapach formacji. Osoba, która pragnie realizować swoje powołanie misyjne poprzez bycie księdzem SMA, przed otrzymaniem święceń diakońskich składa przyrzeczenie, poprzez które zobowiązuje się do zachowania charyzmatu SMA przez resztę jej życia. W przypadku misjonarzy świeckich, którzy przechodzą przez inną formację przygotowującą ich do pracy w Afryce, te przyrzeczenia mają charakter czasowy.

6. Jest to powołanie ad extra

 Ważną charakterystyką powołania misyjnego SMA jest jego wymiar ad extra. Oznacza to, że misjonarz SMA decyduje się już od początkowych etapów formacji na to, że będzie żył poza granicami swojego kraju przez resztę swojego życia. W przypadku formacji SMA w Prowincji Polskiej, kleryk spędza tylko dwa lata w Polsce. Następnie może on wyjechać na rok nauki języka do Anglii lub Francji. Pozostałe etapy formacji przed święceniami kapłańskimi, czyli rok duchowy, staż pastoralny oraz studia teologiczne odbywają się w Afryce.

Dla misjonarzy SMA, Afryka jest miejscem, które staje się nową ojczyzną. Jest to kontynent, który misjonarze SMA ukochali, tam pracują i tam chcą spędzić całe swoje życie.

7. Jest to powołanie inter gentes

Wymiar inter gentes powołania misyjnego SMA podkreśla sposób, w jaki Ewangelia jest dzisiaj głoszona w Afryce. Jest to wymiar oparty na bardziej ścisłej współpracy misjonarza z ludźmi, wśród których głosi on Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie. Jeżeli dawniej mówiło się o misji ad gentes jako o misji do ludzi mieszkających na danych obszarach w Afryce, dzisiaj mówi się o misji pierwszej ewangelizacji z lub wśród ludzi. To określenia pozwalające głębiej zrozumieć naturę pracy misyjnej, która nie polega wyłącznie na tym, że misjonarz to osoba, która zna całą prawdę a osoba, której on to głosi nie wie o tej prawdzie nic. W praktyce osoba ewangelizująca staje się często osobą ewangelizowaną. Z drugiej strony, osoba ewangelizowana odkrywa również w swojej kulturze ziarna Słowa Bożego i głosi elementy ukrytej obecności Słowa Bożego, które pomagają ewangelizującemu pogłębić jego własną wiarę.

Osoby chcące rozeznać swoje misyjne powołanie zapraszamy do poznania życia i pracy naszych wspólnot SMA w Piwnicznej-Zdroju oraz Borzęcinie Dużym.  

Prosimy o kontakt z ks. Adamem Fijołkiem SMA. Zgłoszenia pod numerem telefonu 730 623 982 lub drogą mailową na adres: adamfijolek@yahoo.fr

Serdecznie zapraszamy